DİNLE!

Ne müşkildir söz anlatmak senin gibi gâfile
Hakk'ı bilmez bâtıl ile amel eder durursun
Kulağına hak söz girmez ne söylense nâfile
Sağır gibi işitmez de kendinden uydurursun

Hiç kimseyi beğenmezsin kibir gurur sendedir
Ele binbir kusur bulur herkesi hor görürsün
Şeytân seni esîr etmiş dâimâ ensendedir
Hep etrâfa bakarsın da kendini zor görürsün

Sana kalsa senden gayrı âbid zâhid pek yoktur
Âlimlere dil uzatır ilme değer vermezsin
Oysa kendi gafletine âdil şâhid pek çoktur
İlim Hakk'ın sıfâtıdır bilsen ilmi yermezsin

Velîliğe özenirsin hayret salıp âleme
Koynundaki günâhların sayısını bilmezsin
Kara sürmek âdetindir rastgele her âdeme
Alnındaki lekeleri fırsat bulup silmezsin

Tevhîd diye tefrîkaya düşürürsün milleti
Suâl açar şüphe saçar fitnenle öğünürsün
Dimâğını tahrîb etmiş senin kuşku illeti
Ama bir gün pişmân olur çırpınır döğünürsün

Şerî'at der sayamazsın farzlar ile sünneti
Tarîkat der râh-ı Hak'da yolunu seçemezsin
Her sözünle idlâl eder yanıltırsın ümmeti
Şu mürşidlik da'vâsından aslâ vazgeçemezsin

Bir âyeti doğru dürüst sökemezsin yüzünden
Kalkar Kur'ân tefsîrine özenirsin hey câhil
Küfr ü inkâr zâhir olur senin herbir sözünden
Bu hâlinle sen fırâk-ı dâlleye oldun dâhil

Merhametim sana değil sana uyan safdile
O zavallı insanları dalâlete itersin
Tövbe eyle istiğfâr et gel Rabbinden af dile
Unutma ki kâfirden de zındıkdan da betersin

İnsan isen Hakk'a kul ol Hak emrine uy artık
Küfr ü isyân cehl ü nisyân hiç bir işe yaramaz
AŞKÎ sana hakkı söyler bu sözümü duy artık
Yollarını şaşıranlar maksûduna varamaz

Ziynetü'l Kulûb, Sayfa 487