Allah'ı bil bu dünyada yaşarken
Ecel gelip bulacak elbet seni
Bu gözlerin gaflet ile bakarken
Kapatırlar kara yerlere seni
Yatırırlar teneşirin üstüne
Hasret kalır eşine hem dostuna
Bindirirler cansız atın üstüne
Urgansız zincirsiz bağlarlar seni
Bir gün olur yatar kalkmaz olursun
Bu dünyaya artık bakmaz olursun
Oğluna kızına hasret kalırsın
Bir çukura kaparlar seni
Senden korkup bütün âlem kaçarlar
Sinene umulmadık yâreler açarlar
Kefen biçmek için boyun ölçerler
Dirilsen de evine koymazlar seni
Seni görmemek için yüzün örterler
Lif sabun su kefen hazır ederler
Dost ve düşman mülkün talan ederler
Bir yakasız gömleğe sararlar seni
Görüldü mü bu dünyanın bekâsı
Seni seven tutar mâtemle yası
Soyarlar sırtından fâhir libâsı
Teneşir tahtasına dayarlar seni
Mezarcılar gelir kabrin kazarlar
Etrafını tuğla ile bezerler
Baş ucuna iki satır yazarlar
O korkunç makbere koyarlar seni
Bindiğin cansız at süratle yürür
Karanlıklar evinde menzilin bulur
Bu nâzik bedenin orada çürür
Yılanlar çiyanlar parçalar seni
Musallâda namazın kılar ahbabın
Boynundadır günâhın hem sevâbın
Düşündün mü nedir onda cevâbın
Yâr ü ağyârına sorarlar seni
Allah ayırmasın dinden imandan
Sâlih ameldir bu derde derman
Seni sevenler ihlas ile candan
Kabrinde yalnız koyarlar seni
Eğer iman olmaz ise yoldaşın
Belâya uğradı demektir başın
Feryad ile dökülür gözünden yaşın
Azaptan kimseler kurtarmaz seni
Sual melekleri hemen gelirler
Dinden imandan sual sorarlar
Muhammed Mustafa'dan haber ararlar
Kabrinde hiç rahat koymazlar seni
Dünya benim derdin hani ya nerde
Ecel kılıcı ile uğradın derde
Sevdiğin malların şimdi kimlerde
Bir kefenle makbere atarlar seni
Yürüyen ayakların yürümez olur
Konuşan dillerin konuşmaz olur
Bülbül gibi şakıyan dudağın kurur
Çeneni çekerler bağlarlar seni
Hiç durma Mevlâ'yı çokça zikreyle
Ölüm ahvâlini tezekkür eyle
Yolculuk yakındır tefekkür eyle
Uzun bir sefere yollarlar seni
Savm ile zekâtı terk etme sakın
Ölüm uzak deme yarından yakın
İbretle makbere iyice bakın
Ejder gibi bir gün de yutarlar seni
Yâ Rab Muhammed'den ayrıma bizi
Livâsı altında cemeyle cümlemizi
Aşkî salât ver bırakma izi
Ancak onun şefâati kurtarır seni
İrşad, Cilt 3, Sayfa 406-408
| 
